Wspaniały i pouczający komediodramat. Bardzo dobrze zagrane role. Postacie dobrze zarysowane psychologicznie. Zdjęcia i scenografia na wysokim poziomie. Moim zdaniem to jedno z arcydzieł Dreyera i jeden z z najlepszych filmów epoki kina niemego.

Mąż-cham dostaje nauczkę, dzięki której pozna, że żona zasługuje na szacunek - mało przekonujące, naiwne i schematyczne, choć dobrze zagrane.

Aż trudno uwierzyć w to, że na trzy lata przed Męczeństwem Joanny d'Arc, Dreyer stworzył wręcz trywialną komedyjkę gloryfikującą kobiety. Ze względu na swą polityczną poprawność, nie dziwi to, że po latach krytycy docenili to dzieło, nadając mu tytuł wyprzedzający swoją erę.

Ciężko mi znaleźć trafne elementy...

Ja rozumiem, że to jest rok 1925, ale ze względu na to, że film ten powstał pięć lat po cudownie lekkiej, krotochwilnej i ironicznej "wdowie", trzeba uznać ten film za artystyczną porażkę Duńczyka. W przypadku tego filmu mamy oczywiście podobną próbę po trosze humorystycznego
potraktowania poważnego problemu yyy...