Epidemia jest dziełem autotematycznym, bliskim 8 i pół Felliniego - quasi-dokumentalnym zapisem prac nad scenariuszem filmu, który nigdy nie powstał. Równolegle z akcją współczesną prowadzona jest, dziejąca się w nieokreślonym czasie przyszłym, historia straszliwej epidemii, której próbuje przeciwdziałać młody idealista - doktor Messmer (w tej roli sam Lars von Trier). Styl wizualny filmu w połączeniu z nawiązaniami do historycznych plag w Europie oraz europejskiej literatury, każą uznawać Epidemię za drugą część "trylogii europejskiej", której pozostałe ogniwa stanowią Element zbrodni i Europa.
Ten eksperymentalny utwór kręcono na przemian na taśmie 16 mm (czarno-białe partie dokumentalne) i kamerą 35 mm (kolorowe sekwencje aktorskie) z udziałem aktorów profesjonalnych i samych realizatorów - scenarzysty i reżysera.

Epidemia jest dziełem autotematycznym, bliskim "8 i pół Felliniego" czy "Stardust memories" Allena - quasi dokumentalnym zapisem prac nad scenariuszem filmu, który nigdy nie powstał. Równolegle z akcją współczesną, prowadzony jest wątek luźno powiązanych scen fabularnych, dziejących się w nieokreślonym czasie przyszłym podczas straszliwej epidemii, której ma przeciwdziałać młody idealista - doktor Messmer.

Lars znał zakończenie i trochę środek historii, nie znał jednak początku. Niels wystukał na maszynie: Epidemia. Scena 1. Jak zacząć? Zaczęli pisać. Za pięć dni miał przyjechać producent z Instytutu Filmowego, by odebrać gotowy tekst, na który otrzymali fundusze już przed rokiem. Jednak tekst, zapisywany w komputerze, uległ zniszczeniu. Na pięć dni Niels i Lars zamknęli się w małym mieszkaniu i rozpoczęli pracę.
Epidemia jest quasi dokumentalnym zapisem prac nad scenariuszem filmu, który nigdy nie powstał, jest filmem o powstawaniu filmowej opowieści. Równolegle z akcją współczesną , prowadzony jest wątek luźno powiązanych scen fabularnych , dziejących się w nieokreślonym czasie przyszłym, podczas straszliwej epidemii, której ma przeciwdziałać młody idealista - doktor Mesmer. Jednak fabuła filmu nie układa się w żadną spójną całość - pewnie dlatego, że młodzi autorzy zaczęli opowieść od środka. Epidemiauznawana jest za drugą część "trylogii europejskiej" von Triera.

Eksperymentalny film to właściwie dwa splatające się wątki: czarno-biały o pracy nad scenariuszem oraz kolorowy, zawierający sceny powstające na podstawie owego scenariusza. Oba wątki równolegle się rozwijają. Lars i Niels od wielu miesięcy pracują nad scenariuszem horroru. Szybko jednak rezygnują z pierwotnego projektu, postanawiając, że będzie to film o epidemii, która wybuchła niegdyś w Mediolanie. Gdy scenariusz jest gotowy, Lars i Niels zostają zaproszeni na kolację do producenta. Nieoczekiwanie wieczór przemienia się w koszmar.