Muszę przyznać, że jest to jeden z lepszych filmów jakie widziałem. Można go interpretować na wszelaki sposób, od cynizmu w kierunku zabobonów, przez pieczołowicie przedstawiony artyzm i 'out of mainstreamowość' w postaci machinalnych ruchów kamery pozwalającej widzowi być jawnym obserwatorem i rozdzierającym trzecią ścianę w pył, po w końcu psychoanalize ludzkiego umysłu skołowanego depresją, obsesją, paranoją oraz przejawami psychopatii. Wszystko koresponduje ze sobą fantastycznie mieszając do tego operę, elementy gore, pornografie, witchcraft, filozofię, psychologię, dramat, rozwiązania stricte horrorowe zaś są prze-oryginalne przez co film posiada nienaganną ilość suspensu z początku by zbliżając się ku finałowi, eksplodować całym ładunkiem wybuchowym który posiada. Tak więc dostajemy tutaj erotyzm, niepokój, nicość, pustkę, melancholię, stres, zmęczenie, roztargnienie, lęk, ulgę, współczucie wobec bohaterów i podziw wobec zdjęć i scen. Chapeus bax mój nowy, ulubiony reżyserze!